Фан Цяньхань прокатила глаза, видя, что IQ этого мужчины немного беспокоит, но, с неохотой объяснив ему:
— Я уже поделила всех кур, уток и гусей, и несколько сделала сама, а остальные триста — те, что оставила для тебя, конечно, при условии, что ты не нарушишь своего обещания и не украдешь у меня курицу или утку.
— Черт, кто бы стал это воровать! — прорычал Мин Луфэнь, обнажая зубы и не в силах сдержать возмущения.
— Са, тогда кто знает, люди способны на что угодно, когда голодны, и знают людей, лицом, но не сердцем! — Фан Цяньхань бросила на них осмысленный взгляд.
Несколько больших мужчин, наблюдавших за этим, были все в ужасе.
— Я... тороплюсь выбрать, тороплюсь выбрать...
— Да, да, оставь мне самую большую.
— Черт, большая птица, не будь слишком хитрой, отдай самую большую боссу, а вторую — мне...
Они краснели и хрипели, долго не могли прийти к результату.
Фан Цяньхань, наблюдавшая за ними с улыбающимися глазами, вдруг нахмурилась.
В это же время Лу Яньсяо слегка приподнял брови.
— Хватит спорить, кто-то идет, — пробормотала Фан Цяньхань, сделав шаг вперед и прервав их спор.
— Что? — Мин Луфэнь и другие быстро отдернули руки, выбросили вещи, привели в порядок грязные и деформированные одежды и поспешили принять свой обычный холодный и достойный вид.
Пусть одежда и грязная, но они все равно достойные люди, не так ли!
Фан Цяньхань бросила на них взгляд, уголками губ подергиваясь, она оценила их натянутую роль очень высоко.
Так шесть человек встали там в унисон, уставившись в сторону дороги, украшенной кипарисами, рядом с деревней.
Действительно, через некоторое время автобус с силой влетел в узкую дорогу маленькой деревни.
Дорога была гладкой, и он как раз подъехал к их небольшой площади, которая занимает очень большую площадь, прямо перед небольшим виноградным домом семьи Фан Цяньхань.
Она была ранее отремонтирована тем негодяем-отцом для парковки своего грузовика или роскошной машины, но теперь используется для парковки автобусов.
— Скриииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииииии
http://tl.rulate.ru/book/112797/4536327
Готово:
Использование:
