— Большая кастрюля, эта штука действительно съедобна?
В маленьком доме Ханан, только что проснувшись, держала в руках яблокоразмерную клубнику, ошарашенная и задала вопрос с сомнением.
— Конечно! Я только что попробовал, и она вкусная! — ответил Ли Тяньран с улыбкой, укладывая только что собранные радиационно-стойкие овощи в морозилку на кухне.
— Но эта клубника страшная! — склонила голову Ханан и сказала с подмигиванием, — В сказках те фрукты, которые выглядят вкусными, ядовиты...
— Как отравленное яблоко Снежной Белой или что-то в этом роде...
Ли Тяньран поднял брови и спросил: — Думаешь, ты Снежная Бела?
— Хм! — Ханан гордо подняла нос, намекая на то, что её красота может сравниться с Снежной Белой.
— Принцесса Снежная Бела не имеет твоей маленькой толстой щеки. — Ли Тяньран ласково пощекотал Ханан за пухлую щечку.
— Эй... больно! — Ханан раскрыл зубы и замахивался лапами, словно разъяренное маленькое животное, вырвался из когтей Ли Тяньрана и сердито положил большую клубнику на стол: — Ханан злится, Ханан объявляет голодовку!
— Серьезно не будешь? — Ли Тяньран поднял клубнику и покачал ею перед ней.
— Не смей! — Ханан отвернулась с очень твердым нравом, изо всех сил стараясь не смотреть на большую красную и нежную клубнику.
— Тогда я съем ее сам... — Ли Тяньран повернулся.
Ханан сглотнул, её взгляд непроизвольно скользил в сторону Ли Тяньрана.
Нет!
Ханан! Ты должна выдержать!
Ты — маленькая служащая, как ты можешь сдаваться перед большим злодеем?
Но эта клубника выглядит действительно вкусно!
Если откусить, должно быть, сладко целый день...
Подумав об этом, у нее почти потекли слюнки.
Пэт!
Ханан сердито подошла к Ли Тяньрану, сложила руки на поясе и притворилась холодной: — Если Дагуо сейчас попросит прощения, Ханан простит тебя, и Ханан больше не будет объявлять голодовку!
Ли Тяньран взглянул на нее, поднял брови и отвернулся, глядя в другую сторону.
— Уууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууuууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууу
http://tl.rulate.ru/book/112833/4532690
Готово:
Использование: