Готовый перевод Apocalypse: I Have a Super Farm / Апокалипсис: У меня есть Суперферма: Глава 9

— Большая кастрюля, эта штука действительно съедобна?

В маленьком доме Ханан, только что проснувшись, держала в руках яблокоразмерную клубнику, ошарашенная и задала вопрос с сомнением.

— Конечно! Я только что попробовал, и она вкусная! — ответил Ли Тяньран с улыбкой, укладывая только что собранные радиационно-стойкие овощи в морозилку на кухне.

— Но эта клубника страшная! — склонила голову Ханан и сказала с подмигиванием, — В сказках те фрукты, которые выглядят вкусными, ядовиты...

— Как отравленное яблоко Снежной Белой или что-то в этом роде...

Ли Тяньран поднял брови и спросил: — Думаешь, ты Снежная Бела?

— Хм! — Ханан гордо подняла нос, намекая на то, что её красота может сравниться с Снежной Белой.

— Принцесса Снежная Бела не имеет твоей маленькой толстой щеки. — Ли Тяньран ласково пощекотал Ханан за пухлую щечку.

— Эй... больно! — Ханан раскрыл зубы и замахивался лапами, словно разъяренное маленькое животное, вырвался из когтей Ли Тяньрана и сердито положил большую клубнику на стол: — Ханан злится, Ханан объявляет голодовку!

— Серьезно не будешь? — Ли Тяньран поднял клубнику и покачал ею перед ней.

— Не смей! — Ханан отвернулась с очень твердым нравом, изо всех сил стараясь не смотреть на большую красную и нежную клубнику.

— Тогда я съем ее сам... — Ли Тяньран повернулся.

Ханан сглотнул, её взгляд непроизвольно скользил в сторону Ли Тяньрана.

Нет!

Ханан! Ты должна выдержать!

Ты — маленькая служащая, как ты можешь сдаваться перед большим злодеем?

Но эта клубника выглядит действительно вкусно!

Если откусить, должно быть, сладко целый день...

Подумав об этом, у нее почти потекли слюнки.

Пэт!

Ханан сердито подошла к Ли Тяньрану, сложила руки на поясе и притворилась холодной: — Если Дагуо сейчас попросит прощения, Ханан простит тебя, и Ханан больше не будет объявлять голодовку!

Ли Тяньран взглянул на нее, поднял брови и отвернулся, глядя в другую сторону.

— Уууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууuууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууууу

http://tl.rulate.ru/book/112833/4532690

Обсуждение главы:

Еще никто не написал комментариев...
Чтобы оставлять комментарии Войдите или Зарегистрируйтесь