Готовый перевод Douluo: Peerless Light / Douluo: Несравненный свет: Глава 7

С тех пор, как Чань Чаогуан перестал обращать внимание на свой неизвестный боевыой дух, он почти каждый день проводил в кузнице. Кроме обязательных пятисот взмахов ножом, его жизнь вращалась вокруг ковки. Этот метод использования ковки для укрепления тела оказался гораздо эффективнее, чем простое медитирование.

В процессе ковки Чань Чаогуан заметил различия между кузнецами нынешнего времени и теми, кто жил десять тысяч лет назад. Прежде всего, это касалось техники. За тысячелетия грубые методы ковки, такие как метод "плащ-молота", постепенно исчезли из поля зрения кузнецов. Сегодня они стали контролировать интенсивность своей работы, вместо того чтобы слепо стремиться к высокой силе и жестокости.

Великие мастера, такие как старый кузнец, начали идти по пути духовного ковки. Хотя до ста ковок, о которых говорилось десять тысяч лет спустя, еще далеко, но начало уже заложено. Чань Чаогуан старался контролировать силу своих ударов, вспоминая техники ковки из "Доу Сань", и пытался наладить "общение" с металлом.

Такая насыщенная и утомительная жизнь продолжалась более двух месяцев. Высокая интенсивность тренировок, подкрепленная частыми покупками лекарственных трав для ванн, значительно ускорили прогресс в практике "Техники Золотых Тел", и он уверенно приближался к порогу непроницаемого тела.

Теперь он уже начал обретать твердость тела. Хотя уровень его духа все еще был на первом уровне, его физическая сила уже могла сравниться с атакующими мастерами боевых духов. Если учесть его собственные боевые навыки, то с ножом в руках он не испытывал трудностей в убийстве великих мастеров духов или оружия.

Ранним утром в тот день, как обычно, Чань Чаогуан взмахивал ножом, рубя дрова во дворе.

— Тук-тук-тук.

— Кто там?

Чань Чаогуан положил длинный нож и вытер пот с лба. В щель дверного проема просунулась маленькая голова и робко воскликнула:

— Брат Чаогуан.

Увидев посетительницу, он не смог сдержать улыбку и спросил:

— А? Это же Ютэнг. Давно не виделись. Как ты?

За два месяца его безумных тренировок, его жизнь была похожа на линию между двумя точками. Естественно, у него не было ни времени, ни сил доставлять еду матери и дочери семьи Хуо. Не успев дождаться ответа от Хуо Ютэнг, из комнаты вышел старый управляющий.

— Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кеке, Кеке-кек

http://tl.rulate.ru/book/111878/4496850

Обсуждение главы:

Еще никто не написал комментариев...
Чтобы оставлять комментарии Войдите или Зарегистрируйтесь